Początkowo Natasza kochała swojego męża i szczerze wierzyła w możliwość szczęśliwego życia, a potem zaczęła się bać. Na początku związku Michaił wydawał się osobą idealną, romantyczną i godną zaufania. Po ślubie pojawiły się pierwsze dzwonki alarmowe.

„Planowałem dzisiaj założyć do pracy inną koszulę, a nie tę, którą przygotowałeś” – powiedział jakoś obraźliwie. „Naprawdę nie mogłeś zapytać mnie o zdanie i przygotować ciuchów, masz dużo wolnego czasu”.

„Nic nie powiedziałeś, więc wybrałem to według własnego gustu” – uzasadniała się Natalya, naprawdę zaniepokojona nieprzyjemną sytuacją.

Potem związek zaczął się jeszcze bardziej pogarszać, bo mąż był ciągle niezadowolony, irytował się drobiazgami i tracił panowanie nad sobą w domu. Stało się to szczególnie widoczne po otrzymaniu awansu. Typowy karierowicz większość czasu spędzał w pracy, uważał się za życiowego zwycięzcę i demonstrował dominację nad żoną.

„Masz szczęście z mężem” – zazdrościli przyjaciele – „Poważny, dobrze zarabia, ciekawy z wyglądu”.

Natasza zwykle milczała w odpowiedzi na takie oświadczenia. Początkowo całkowicie się z nimi zgadzała, ale teraz wszystko pogarszało się tak szybko, że ona sama nie rozumiała, jak i dlaczego dalej mieszkać w tak dziwnej rodzinie. Misza często zostawał do późna, pracował w weekendy i ze zmęczenia popadał w drażliwość, którą wyładowywał na swojej żonie. Krytykował jej wygląd, umiejętności gotowania i styl sprzątania. Historia stała się szczególnie skomplikowana po urodzeniu Nikity.

clear

— Ty voobshche za soboy sledit’ perestala, — otchityval Mikhail zhenu, – Tak, po-tvoyemu, dolzhna vyglyadet’ zhena finansovogo direktor uspeshnoy kompanii? YA zhe ne smogu s toboy poyavit’sya v obshchestve, potomu chto ty ne dotyagivayesh’ do moyego statusa. — Niku pyat’ mesyatsev, on ne spit nochami, ya sama zanimayus’ domashnimi delami, ty schitayesh’ u menya ostayutsya sily i vremya dlya sootvetstviya kanonam krasoty? — Zanimat’sya domoy i det’mi pryamyye zhenskiye obyazannosti, — ne khotel adekvatno reagirovat’ na zamechaniya muzhchina, — Ili ty zhdala, chto ya budu pelenki stirat’ i s kolyaskoy po rayonu gulyat’? — Zhdala i seychas zhdu, potomu chto ne vizhu v etom nichego neobychnogo, — nervnichala Natasha. Osobennykh peremen takiye razgovor ne prinosili, ona begala s Nikitoy po bol’nitsam, razvlekala i razvivala syna, muzh rabotal. Potom Natal’ya sama ustraivala syna v detskiy sadik, chtoby vyyti na rabotu. Misha prodolzhal propadat’ v svoyey kontore, poluchaya udovol’stviye tol’ko ot raboty. Finansovykh problem v sem’ye ne bylo, poetomu oni sumeli smenit’ kvartiru na bol’shuyu i v khoroshem rayone, muzhchina obnovil avtomobil’ i vse kazalos’ normal’no. Tol’ko zhit’ isklyuchitel’no na material’nykh tsennostyakh kazalos’ glupym, so vremenem yedinstvennoy obshchey temoy mezhdu nimi ostavalsya syn. — Nikita v sadu upal i ruku slomal, — skazala kak-to Natasha muzhu po telefonu, — YA yedu v detskuyu bol’nitsu, yesli smozhesh’, i ty priyezzhay. Misha smog i priyekhal, no uzhe vecherom byl v sostoyanii povyshennoy nervoznosti iz-za problem na rabote i istorii s synom. — YA po sudam zataskayu rukovodstva etogo sadika! — vozmushchalsya on zhene, — Ne mogu normal’no sledit’ za det’mi, pust’ razvodyat kotov ili prodayut veshchi na rynke. — Prosto rebenok upal, kogda gnalsya za drugom i neudachno udarilsya, — ne ponimala takogo otnosheniya k situatsii Natasha, — Net smysla sudit’sya s sadikom ili sryvat’ nedovol’stvo na syne. Seychas yemu nuzhny nasha zabota i vnimaniye, tak chto pridetsya prosto perezhit’ etot moment. — Ne khvatalo yeshche, chtoby ty uchila menya, kak zhit’, — yeshche bol’she vpadal v razh muzhchina, — Eto ty vybrala etot uzhasnyy sadik! — Eto luchshiy sad v nashem kvartale i mne udobno otvodit’ tuda Nikitu utrom pered rabotoy i zabirat’ po vecheram! K tomu zhe, ty ne prinimal osobennoy zainteresovannosti i uchastiya v vybore zavedeniya, tak chto ne imeyesh’ nikakogo moral’nogo prava menya uprekat’. Potom oni skazali yeshche mnogo obidnykh slov drug drugu i neskol’ko dney ne razgovarivali voobshche. Potom Natashe ponadobilas’ pomoshch’ muzha v bol’nitse, i oni sdelali vid, chto nepriyatnoy situatsii ne bylo. Tol’ko poslevkusiye ostalos’ otvratitel’noye i izbavit’sya ot nego zhenshchina ne mogla pri vsem zhelanii popytkakh. Kogda prishla poru vesti Nikitu v shkolu, Mishe tozhe nekogda bylo osobenno zanimat’sya etim voprosom, poetomu Natal’ya sama gotovila syna i ustraivala yemu prazdnik. Otets v zhizni mal’chika prinimal uchastiye nominal’no, on oplachival scheta, pokupal dorogiye podarki i periodicheski delal zamechaniya otnositel’no povedeniya. Natasha perezhivala otnositel’no otsutstviya ponimaniya v otnosheniyakh mezhdu rodnymi lyud’mi, no nichego ne mogla sdelat’. Ona v printsipe ne uznavala nekogda romantichnogo i dobrogo parnya, za kotorogo vykhodila zamuzh. A potom u zhenshchiny poyavilsya yeshche odin povod zadumat’sya otnositel’no pravil’nosti ranneye prinyatogo resheniya. — Mne segodnya zvonila tvoya lyubovnitsa, — skazala ona yemu vecherom, podavaya neskol’ko raz do etogo razogretyy uzhin. — Neuzheli tebe interesna eta tema? — ne podnimal golos Mikhail, chtoby ne razbudit’ tol’ko chto usnuvshego syna, — YA ne budu obsuzhdat’ etot bred! — Irina skazala, chto u vas lyubov’ nezemnaya, a ya meshayu vashemu schast’yu, — prodolzhala Natasha, ne slushaya opravdaniya supruga, — Tak net u menya planov i zhelaniya komu-to meshat’, tak chto my s Nikom pereyedem zhit’ k moim roditelyam. — Mne kazalos’ u tebya uma khvatit khotya by ne ustraivat’ mne isteriki na rovnom meste, — s neozhidannoy zlost’yu skazal Mikhail, — Tebe pozvonila kakaya-to kuritsa ili dazhe ty sama yeye pridumala tol’ko dlya togo, chtoby udrat’ ot menya s synom? — Nikuda udirat’ ya ne sobiralas’, no i ne sobirayus’ byt’ pyatym lebedem v vos’mom ryadu, — spokoyno otvetila zhenshchina. — Tebe do lebedya nikogda ne dorasti! Yesli podash’ na razvod, ostavlyu bez kopeyki i na sude dokazhu, chto ty sem’yu razvalila, tak chto na alimenty mozhesh’ dazhe ne rasschityvat’! Potom Natasha ushla spat’ v komnatu syna i staralas’ ne plakat’, chtoby ne ispugat’ rebenka. Na sleduyushcheye utro muzh rano ushel na rabotu, a ona otpravilas’ k roditelyam, predvaritel’no zabrosiv Nikitu v shkolu. Zhenshchina otchayanno nuzhdalas’ v podderzhke, ponimanii i uspokoyenii ot rodnykh lyudey, kotorym osobenno nikogda ne zhalovalas’ na problemy v lichnoy zhizni. — Dochka, ty uverena v svoyem reshenii otnositel’no razvoda? — sprosila obespokoyenno mat’ Natashu, — Ty podumay nastol’ko budet odnoy tyazhelo syna rastit’, mal’chiku nuzhen otets. — Tak yego i seychas ne osobenno net, a menya svoim otnosheniyem Misha voobshche dovodit do belogo kaleniya, — chestno govorila ona, — Net u nas normal’noy zhizni, odna illyuziya uspeshnosti. — V semeynoy zhizni vsyakoye byvayet, no begat’ ot muzha ne goditsya! — osuzh

Ցույց տալ ավելին

5 000 / 5 000

Թարգմանության արդյունքներ

Թարգմանություն

„Przestałeś w ogóle o siebie dbać” – Michaił zbeształ żonę. „Czy według ciebie tak powinna wyglądać żona dyrektora finansowego odnoszącej sukcesy firmy?” Nie będę mógł pojawiać się z tobą w społeczeństwie, ponieważ nie osiągasz mojego statusu. — Nick ma pięć miesięcy, nie śpi w nocy, sama zajmuję się domem, myślisz, że mam jeszcze siłę i czas na spełnienie kanonów piękna? „Zajmowanie się domem i dziećmi to bezpośredni obowiązek kobiety” – mężczyzna nie chciał adekwatnie odpowiedzieć na komentarze. „A może spodziewałeś się, że będę prać pieluchy i chodzić po okolicy z wózkiem?” „Czekałam i nadal czekam, bo nie widzę w tym nic niezwykłego” – Natasza była zdenerwowana. Takie rozmowy nie przyniosły żadnych specjalnych zmian; biegała z Nikitą do szpitali, bawiła i rozwijała syna, jej mąż pracował. Następnie sama Natalia zapisała syna do przedszkola, aby mógł iść do pracy. Misza nadal znikał w swoim biurze, ciesząc się jedynie swoją pracą. W rodzinie nie było problemów finansowych, więc udało im się zmienić mieszkanie na większe w dobrej okolicy, mężczyzna odnowił samochód i wszystko wydawało się w porządku. Ale życie wyłącznie na wartościach materialnych z czasem wydawało się głupie, jedynym wspólnym tematem między nimi pozostał ich syn. „Nikita upadł w ogrodzie i złamał rękę”, Natasza powiedziała kiedyś mężowi przez telefon, „pójdę do szpitala dziecięcego, jeśli możesz, a ty przyjedziesz”. Misza mógł przyjechać, ale wieczorem był w stanie zwiększonej nerwowości z powodu problemów w pracy i historii z synem. „Przeciągnę dyrekcję tego przedszkola przez sąd!” — oburzył się na żonę, — nie potrafię należycie opiekować się dziećmi, pozwalać im hodować koty ani sprzedawać rzeczy na targu. „Dziecko po prostu upadło, goniąc kolegę, i bezskutecznie się uderzyło” – Natasza nie rozumiała takiego podejścia do sytuacji. „Nie ma sensu pozywać przedszkola ani wyładowywać niezadowolenia na synu”. Teraz potrzebuje naszej opieki i uwagi, więc będzie musiał po prostu przetrwać ten moment. „Nie wystarczyło, że nauczyłeś mnie żyć” – mężczyzna wpadł w jeszcze większą wściekłość. „To ty wybrałeś to okropne przedszkole!” „To najlepszy ogród na naszym bloku i wygodnie jest mi tam zabrać Nikitę rano przed pracą i odebrać wieczorem!” Poza tym nie interesowałeś się jakoś specjalnie i nie uczestniczyłeś w wyborze lokalu, więc nie masz moralnego prawa mnie obwiniać. Potem powiedzieli sobie jeszcze wiele bardziej bolesnych słów i przez kilka dni nie rozmawiali w ogóle. Potem Natasza potrzebowała pomocy męża w szpitalu i udawali, że nieprzyjemna sytuacja się nie wydarzyła. Jedynie posmak pozostał obrzydliwy i kobieta nie mogła się go pozbyć, bez względu na to, jak bardzo się starała. Kiedy nadszedł czas zabrania Nikity do szkoły, Misha również nie miała czasu, aby szczególnie zająć się tą kwestią, więc Natalya sama przygotowała syna i zorganizowała dla niego wakacje. Ojciec brał nominalny udział w życiu chłopca, płacił rachunki, kupował drogie prezenty i okresowo komentował jego zachowanie. Natasza martwiła się brakiem zrozumienia w relacjach między członkami rodziny, ale nie mogła nic zrobić. W zasadzie nie rozpoznała niegdyś romantycznego i życzliwego faceta, którego poślubiła. A potem kobieta miała kolejny powód, aby zastanowić się nad słusznością wcześniejszej decyzji. „Twoja pani dzwoniła dzisiaj do mnie” – powiedziała mu wieczorem, podając mu wcześniej kilkakrotnie podgrzany obiad. — Czy naprawdę interesuje Cię ten temat? — Michaił nie podniósł głosu, żeby nie obudzić syna, który właśnie zasnął, — Nie będę omawiał tych bzdur! „Irina powiedziała, że ​​twoja miłość jest nieziemska, a ja ingeruję w twoje szczęście” – kontynuowała Natasza, nie słuchając wymówek męża: „Więc nie mam planów ani chęci wtrącania się w kogokolwiek, więc Nick i ja przeprowadzimy się do życia z moimi rodzicami. „Wydawało mi się, że byłeś na tyle mądry, żeby przynajmniej nie rzucać na mnie napadami złości” – powiedział Michaił z niespodziewaną złością. „Zadzwonił do ciebie jakiś kurczak, czy nawet sam to wymyśliłeś, żeby uciec ode mnie i od twojego syna?” „Nie miałam zamiaru nigdzie uciekać, ale nie mam zamiaru być piątym łabędziem w ósmym rzędzie” – odpowiedziała spokojnie kobieta. — Nigdy nie wyrośniesz na łabędzia! Jeśli złożysz pozew o rozwód, zostawię cię bez grosza i udowodnię przed sądem, że zrujnowałeś rodzinę, więc nie możesz liczyć nawet na alimenty! Potem Natasza poszła spać do pokoju syna i starała się nie płakać, żeby nie przestraszyć dziecka. Następnego ranka jej mąż wyszedł wcześniej do pracy, a ona poszła do rodziców, wcześniej podrzucając Nikitę do szkoły. Kobieta rozpaczliwie potrzebowała wsparcia, zrozumienia i pocieszenia ze strony rodziny, do której nigdy szczególnie nie skarżyła się na problemy w życiu osobistym. — Córko, czy jesteś pewna swojej decyzji w sprawie rozwodu? — Matka Nataszy zapytała zmartwiona: „Pomyśl tylko, samotnie będzie trudno wychować syna, chłopiec potrzebuje ojca”. „Więc nawet teraz nie jest szczególnie nieobecny, ale postawa Miszy ogólnie doprowadza mnie do szaleństwa” – powiedziała szczerze. „Nie mamy normalnego życia, tylko iluzję sukcesu”. — W życiu rodzinnym wszystko może się zdarzyć, ale ucieczka od męża nie jest dobra! — potępiać