W katastrofie smoleńskiej zginęło 96 osób, w tym prezydent RP Lech Kaczyński z małżonką Marią Kaczyńską, wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, dowódcy wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych RP, parlamentarzyści, duchowni oraz osoby im towarzyszące. Katastrofy nie przeżyła żadna z osób obecnych na pokładzie.

Maria Kaczyńska — pierwsza dama
W katastrofie w Smoleńsku zginęła pierwsza dama Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2005–2010, żona prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego.

Pochodziła z Wileńszczyzny, skąd jej rodzina została przymusowo wysiedlona po II wojnie światowej. Jej ojciec działał w konspiracji, walczył w Okręgu Wilno Armii Krajowej. Jeden z jego braci walczył w szeregach II Korpusu gen. Władysława Andersa pod Monte Cassino, drugi był ofiarą zbrodni katyńskiej.

Maria Kaczyńska ukończyła Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Sopocie. Kierunek handel zagraniczny, specjalność: transport morski. Przyszłego męża i przyszłego Prezydenta RP poznała w 1976 roku. Ona pracowała naukowo w Instytucie Morskim, on jeszcze studiował.

Maria Kaczyńska z mężem Lechem.Wojtek Jakubowski / KFP
Maria Kaczyńska z mężem Lechem.Jako pierwsza dama Maria Kaczyńska od razu podjęła szereg akcji wspierających działalność charytatywną. Obejmowała patronatem wiele akcjami dobroczynnych. Dała się też poznać jako osoba bardzo ciepła i nie stroniła od opowiadania o swym prywatnym życiu. W wywiadzie dla «Gali» wspominała, iż w swym przyszłym mężu zakochała się niemal natychmiast, choć wiele ich dzieliło.

— Czasami myślimy zupełnie inaczej. Ja się obrażam, mam zadrę w sercu, a mąż kompletnie nie rozumie, o co mi chodzi. Wtedy myślę sobie, że mężczyźni to inny gatunek człowieka

— opowiadała Maria Kaczyńska.

Osierociła córkę Martę oraz dwie wnuczki, Ewę i Martynę.

Maria Kaczyńska została pochowana wraz z mężem w bazylice archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie w krypcie pod Wieżą Srebrnych Dzwonów na Wawelu. Na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie powstał symboliczny grób Lecha i Marii Kaczyńskich.

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski «za wybitne zasługi w służbie państwu i społeczeństwu».

Krystyna Bochenek – wicemarszałkini Senatu RP, dziennikarka

Krystyna Bochenek była dziennikarką, politykiem, senatorem V, VI i VII kadencji, wicemarszałkiem Senatu VII kadencji. Ukończyła studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Śląskiego. Była cenioną i lubianą przez słuchaczy dziennikarką Polskiego Radia Katowice, współpracowała z prasą i telewizją. Była też propagatorką kultury języka polskiego i zdrowia.

Krystyna Bochenek była inicjatorką Ogólnopolskiego Dyktanda, największej w kraju i organizowanej także poza jego granicami imprezy, która promuje język polski. Wchodziła także w skład Rady Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk. Starała się dbać o czystość języka polskiego i walczyć z wszechobecną wulgaryzacją języka.

— Brutalny, zadający ból język zadomowił się u nas na dobre, używamy go nagminnie. To wielka strata. Język polski jest bardzo bogaty, to nasz prawdziwy skarb. Gdy chcemy komuś zakomunikować, że nie darzymy go sympatią, możemy to zrobić w inteligentny, bardziej przyzwoity sposób

— mówiła w jednym z wywiadów prasowych.

Krystyna Bochenek przygotowała blisko tysiąc godzin programów o zdrowiu, była inicjatorką licznych wydarzeń medialnych i akcji charytatywnych na Górnym Śląsku, współprowadziła akcję profilaktyki raka piersi u kobiet, niekonwencjonalną akcję honorowego oddawania krwi oraz akcję Rzuć palenie.

To ona wymyśliła cykliczną imprezę pod nazwą «Zjazd Krystyn», doroczne wielkie spotkanie imienniczek, które pozwala setkom kobiet o różnym statusie społecznym poznawać odległe zakątki Polski.

W plebiscycie Mistrz Mikrofonu zdobyła tytuł «Osobowości Radiowej». Otrzymała m.in. Nagrodę im. Bolesława Prusa za działania na rzecz poprawności języka polskiego, nagrodę Fundacji Promocja Zdrowia za działania prozdrowotne, a w także Złoty Krzyż Zasługi.

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotym Medalem «Zasłużony Kulturze Gloria Artis».

Grażyna Gęsicka — senatorka RP

Grażyna Gęsicka była socjologiem, doktorem nauk humanistycznych, ministrem rozwoju regionalnego w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, posłanką na Sejm VI kadencji. Grażyna Gęsicka była autorką i współautorką książek oraz około 30 artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych.

W 1980 wstąpiła do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego «Solidarność», była współzałożycielką struktur związku w Instytucie Socjologii UW. Uczestniczka obrad Okrągłego Stołu w podzespole ds. górnictwa. W latach 1990–1997 doradzała i wykonywała ekspertyzy z zakresu rozwoju lokalnego i regionalnego m.in. dla Komisji Europejskiej, Banku Światowego, rządu, Sejmu RP, władz lokalnych i regionalnych. Laureatka Nagrody im. Władysława Grabskiego przyznanej przez Konfederację Lewiatan.

Od września do grudnia 1991 była doradcą ministra pracy i polityki socjalnej. W styczniu 2010 r. objęła stanowisko przewodniczącego Klubu Parlamentarnego PiS.

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a także odznaką honorową «Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego». Jej imię nosi Fundusz stypendialny utworzony przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce oraz Ruch Kobiet im. Grażyny Gęsickiej na Podkarpaciu.

Izabela Jaruga-Nowacka — polityczka i działaczka na rzecz równouprawnienia
Izabela Jaruga-Nowacka z wykształcenia była etnografką, życie poświęciła polityk i działalności społecznej. Karierę publiczną rozpoczęła w latach 80. w organizacjach feministycznych. Działała na rzecz równouprawnienia kobiet, mniejszości, a także na rzecz państwa neutralnego światopoglądowo. Była posłanką na Sejm II, IV, V i VI (1993–1997, 2001–2010) kadencji, przewodniczącą Unii Pracy i Unii Lewicy. W latach 2001–2004 Izabela Jaruga-Nowacka była pierwszym pełnomocnikiem rządu do spraw równego statusu kobiet i mężczyzn, następnie wicepremierem w pierwszym i drugim rządzie Marka Belki.

Od połowy lat 80. działała w Lidze Kobiet Polskich, uczestniczyła w tzw. Manifach, w demonstracjach na rzecz praw osób LGBT, działała na rzecz zapewnienia równych szans startu życiowego młodzieży poprzez dostępność edukacji. Deklarowała poglądy feministyczne. Izabela Jaruga-Nowacka sama określała się jako «polityczka», «ministra», «wicepremierka».

Była za wprowadzaniem i upowszechnianiem żeńskich form językowych dla nazywania tego rodzaju wysokich stanowisk politycznych. Laureatka nagrody Tęczowego Lauru za odwagę w głoszonych poglądach i wsparcie udzielane inicjatywom służącym przełamywaniu nietolerancji i ograniczoności społeczeństwa.

Walcząc o równouprawnienie i uregulowanie definicji molestowania seksualnego, znana była ze swego ciętego języka. Na rubaszne żarty posłów odnośnie molestowania, potrafiła rzec:

—Molestowanie seksualne, panie pośle, to jest to, czego by pan nie chciał, by spotkało pana córkę lub żonę w pracy!

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Odrodzenia Polski. Rok po jej śmierci 2011 została założona Fundacja im. Izabeli Jarugi-Nowackiej, promująca działania równościowe i przeciwdziałająca wykluczeniu.

Aleksandra Natalli-Świat
Ekonomistka, posłanka na Sejm V i VI kadencji. Ukończyła studia na Wydziale Zarządzania i Informatyki Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, a następnie studia menedżerskie w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. W czasach studenckich działała w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. W Sejmie przewodniczyła Komisji Finansów Publicznych. W 2008 Aleksandra Natalli-Świat została wybrana na wiceprezesa Prawa i Sprawiedliwości.

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Honorowy obywatel Dolnego Śląska i honorowy obywatel Wrocławia. Jej imieniem nazwano rondo w Obornikach Śląskich oraz park we Wrocławiu.

Jolanta Szymanek-Deresz — posłanka
Prawniczka, adwokat i polityk, adwokat. Posłanka na Sejm V i VI kadencji, w latach 2000–2005 szef Kancelarii Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. Ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Od 22 kwietnia 2008 zasiadała w klubie poselskim Lewica, 1 czerwca 2008 została wiceprzewodniczącą SLD. W 2009 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego.

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Honorowy obywatel Płocka.

Anna Walentynowicz – działaczka Wolnych Związków Zawodowych,
Legenda opozycji w PRL, współzałożycielka Wolnych Związków Zawodowych, działaczka NSZZ «Solidarność», Dama Orderu Orła Białego. Robotnica i działaczka społeczna pochodzenia ukraińskiego.

Henryka Krzywonos, Lech Wałęsa i Anna Walentynowicz.Stanisław Składanowski / KFP
Henryka Krzywonos, Lech Wałęsa i Anna Walentynowicz.
Jako spawacz w Stoczni Gdańskiej. Anna Walentynowicz wyrabiała 270% normy. Stała się przodownicą pracy. W 1968, gdy domagała się wyjaśnienia defraudacji pieniędzy z funduszu zapomogowego, podjęto pierwszą, nieudaną, próbę wyrzucenia jej z pracy. W obronie koleżanki stanęła cała załoga wydziału W-3, gdzie pracowała. Podczas robotniczego protestu w grudniu 1970 Anna Walentynowicz przygotowywała strajkującym posiłki. W styczniu 1971 wybrano ją na delegatkę na spotkanie z I Sekretarzem KC PZPR Edwardem Gierkiem. W 1978 została jedną ze współzałożycieli Wolnych Związków Zawodowych.