Nigdy nie przyszło mi do głowy, że znajdę się w takiej sytuacji. Wyobraź sobie, że zostałam wyrzucona z mojego własnego mieszkania. Zaręczyliśmy się i zamieszkaliśmy w moim mieszkaniu. Mój mąż zaproponował zamieszkanie z jego mamą, ale a. Wszystko było w porządku, żyliśmy spokojnie. Mieliśmy świetne relacje z moją mamą. Często się widywałyśmy odwiedzaliśmy ją, ale pewnego dnia teściowa zdecydowała, że zamieszka z nami w moim mieszkaniu. Mój mąż był zachwycony tą myślą, bardzo kochał swoją mamę. Grzecznie zasugerowałam, że nie podoba mi się jej obecność, ale ona zignorowała moje niezadowolenie i udawała, że go nie zauważa.Zdałem sobie sprawę, że nie poszczęściło mi się z teściową. Zaczęła mnie krytykować i rozstawiać po kątach. W każdej sprawie robiła uwagi i narzucała swoje opinie. Postanowiłem z nią poważnie porozmawiać, ale nie chciałem robić awantury. Jestem zrównoważoną, spokojną osobą. Myślę, że wszystkie problemy można rozwiązać pokojowo, bez awantur. Zrobiłam jej ulubione ciasto i zaproponowałam herbatę. Poprosiłam ją, żeby wróciła do domu i porozmawiała ze mną spokojnie, nie podnosząc głosu. Ale zaczęła na mnie krzyczeć. Krzyczała tak głośno, że nawet sąsiedzi to słyszeli.

Krzyczała, że nigdzie się nie wybiera, ponieważ jest matką mojego męża i główną gospodynią. Mój mąż, słysząc krzyki, wpadł do kuchni i stanął między nami. Moja bezwstydna teściowa dalej krzyczała, że ją wyrzucam. Mój mąż uwierzył w jej słowa i uderzył mnie. Byłam w takim szoku, bo nie spodziewałam się takiej reakcji. Od tamtego momentu zrozumiałam, że nie ma nadziei na poprawę tej sytuacji. Spakowałam swoje rzeczy i wyszłam, pojechałam do rodziców. Mój mąż ciągle do mnie dzwoni, prosi o przebaczenie, ale nie zamierzam mu wybaczyć. Jest maminsynkiem, niech mieszka ze swoją jedyną kobietą. Dałam im tydzień na opuszczenie mojego mieszkania i złożyłam wniosek o separację. Nie potrzebuję takiego mężczyzny!