Kiryukha był urażony wszystkim i wszystkim. Co więcej, oliwy do ognia dolała moja babcia, mama mojej mamy:

• To wszystko! Twoje beztroskie życie dobiegło końca! Twój tata wkrótce się ożeni, urodzi kolejne, a nawet dwa, a ty będziesz ich sługą, a nie służącą!
  Strona główna » Sekrety
  Macocha
  Tajniki
  Autor
  administrator
  Do czytania
  9 minut
  Widoki
  632
  Opublikowany
  09.11.2024
  Kiryukha był urażony wszystkim i wszystkim. Co więcej, oliwy do ognia dolała moja babcia, mama mojej mamy:
• To wszystko! Twoje beztroskie życie dobiegło końca! Twój tata wkrótce się ożeni, urodzi kolejne, a nawet dwa, a ty będziesz ich sługą, a nie służącą!

„Valia dobrze mnie traktuje” – próbował się usprawiedliwić Kirill, nie wiedząc dlaczego. „Kupiłem sobie nową piłkę i strój…

-Czekać! To ona udaje dobrą przed ojcem, ale kiedy zostanie jego żoną, jej dobroć się skończy. A nawet jeśli urodzi, będziesz dla niej ciężarem!

Babcia się na to gapiła – jeszcze przed ślubem macocha oznajmiła, że ​​jest w ciąży. Aby to uczcić, ojciec postanowił zamienić swoje dwupokojowe mieszkanie na większe, a ponieważ zaczęło się lato, postanowiono wysłać żonę i syna na wieś — do babci ze strony ojca Cyryla.

Przez całe lato Cyryl starał się nie myśleć o tym, co go czeka. Z niepokojem patrzył na rosnący brzuch macochy i przysłuchiwał się rozmowom telefonicznym ojca z babcią i Walią.

Któregoś wieczoru, kiedy wszyscy poszli już spać, Cyryl wszedł do kuchni, żeby się napić, i usłyszał stłumiony głos macochy. Rozmawiała przez telefon. Po wysłuchaniu Kirill zdał sobie sprawę, że rozmawia z jego ojcem.

-Myślisz, że się zgodzi? W końcu to także jego mieszkanie! A szkoła… Jak przyzwyczai się do nowej? „Cyryl nie słyszał, co odpowiedział ojciec, ale zdał sobie sprawę, że w nowym mieszkaniu nie ma dla niego miejsca. Zapominając o wodzie, chłopiec pobiegł do swojego pokoju i zakopując się w łóżku, zaczął szlochać. Babcia miała rację! Tylko że oni nawet nie chcieli go widzieć w roli służącego!

Przez resztę lata Kirill starał się nie rozmawiać z Valyą. I niechętnie kontaktował się z ojcem, kiedy przyjeżdżał do wioski, aby ich odwiedzić.

-Masz na oku Valentinę! Teraz trudno jej samej poradzić sobie ze wszystkim. Pomóż mi, gdyby coś się stało” – ojciec, jakby nie zauważając nastroju syna, poklepał go po głowie.

-Proszę bardzo! – Kiryl się rozzłościł. — To twoja żona! Masz na nią oko!

I uciekł. Ojciec patrzył za nim zdziwiony.

-Co mu jest?

-Sumowanie. Pewnie myśli, że już go nie kochasz – powiedziała Valya – „przeze mnie…

• Nonsens!

Lato się skończyło. Babcia była zajęta przygotowaniami – zbieraniem prezentów.

-Tutaj, Valush, wszystko domowe jest teraz dla ciebie dobre! Weź to, nie wstydź się! W tym roku mieliśmy dobre zbiory – wystarczy dla wszystkich!

Kiryusha nie zamierzała robić tego sama. Wiedział, że nie ma tam dla niego miejsca. Coraz częściej biegał nad rzekę, gdzie patrzył, jak pożółkłe liście wpadają do wody i cierpiał z powodu swojego niegodnego pozazdroszczenia losu. Ech! Gdyby tylko moja mama żyła! Nigdy nie opuściłaby Kirilla!

W dniu, w którym miał przyjechać ojciec, aby zabrać Walię do miasta, Cyryl wcześnie rano pobiegł nad rzekę. Niech odejdą! Nie pożegna się z nimi!

-Kiryush, pomóż mi, proszę! — macocha próbowała zejść nad rzekę. — Brzeg jest tutaj zbyt stromy!

Cyryl niechętnie wstał ze swojego miejsca, z powalonego drzewa, na którym zwykle przesiadywał, i podszedł do kobiety. Wziął ją za rękę i razem ponownie zeszli pod drzewo. Valya usiadła ciężko na pniu i w zamyśleniu patrzyła na rzekę.

-To było kiedyś moje ulubione miejsce. Przybiegłam tu, gdy serce mi bolało i nie było z kim porozmawiać…

Cyryl spojrzał na macochę ze zdziwieniem.

-Co tu robiłeś?

-Więc pochodzę z tych miejsc. I znałem twojego ojca, kiedy byliśmy jeszcze dziećmi…

„Rozumiem” – Kirill odwrócił się od Valyi. Siedzieli przez chwilę w całkowitej ciszy.

-Wszedł! Ojciec prawdopodobnie jest już zmęczony czekaniem!

-Nie chcę się z tobą żegnać! – krzyknął ze złością Cyryl. — Jakoś wyjdziesz bez mojego „do widzenia”!

-Dlaczego wyjeżdżamy? A ty? — Valya była szczerze zaskoczona.

• Tylko mi nie mów, że idę z tobą! Słyszałem twoją rozmowę z ojcem! Zdecydowałeś się mnie tu zostawić!

-Dlaczego? „Walia była tak zdumiona, że ​​Cyryl zamilkł, gdy zobaczył jej twarz.

-Bo mówiłeś, że się nie zgodzę… A co do nowej szkoły…

Vala roześmiała się.

-Co z ciebie za marzyciel! – Poklepała Cyryla po czubku głowy. — Tata ma na oku bardzo dobrą opcję zamiany mieszkania. Nowy ma cztery pokoje i za niewielką dopłatą. Tyle, że jest po drugiej stronie miasta — trzeba będzie zmienić szkołę, bo do starej szkoły droga daleka. Właśnie tego się obawialiśmy! Nikt nawet nie pomyślał o pozostawieniu cię w wiosce! A w ramach rekompensaty tata powiedział, że da ci pokój z balkonem!

-Czy to prawda? — Cyryl nie mógł uwierzyć własnym uszom.

-Z pewnością! Jak mogłeś tak o nas myśleć? Przecież my