Polina dorastała w zwykłej rodzinie, gdzie zostawił ich ojciec, gdy była bardzo młoda. Matka Poliny, Elena, przez wiele lat była sama, dopóki nie spotkała mężczyzny, z którym, jak sądziła, mogła znów być szczęśliwa. Aleksiej, jej nowy mąż, wydawał się godny zaufania i troskliwy, a Polina w końcu przyzwyczaiła się do jego obecności. Aleksiej próbował znaleźć z dziewczyną wspólny język, ale zawsze był między nimi pewien dystans.

Polina jako nastolatka coraz częściej spędzała czas na ulicy, komunikując się z przyjaciółmi i, jak to często bywa w tym wieku, nie zawsze dzieliła się swoimi przeżyciami z matką. Ale pewnego dnia zaczęła się dziwnie zachowywać – stała się bardziej wycofana i drażliwa, a czasem nawet unikała Aleksieja, co wcześniej się nie zdarzało. Elena zauważyła to, ale przypisała wszystko trudnemu wiekowi.

Pewnego dnia, po kolejnym incydencie, kiedy Polina wróciła do domu ze łzami w oczach, Elena próbowała dowiedzieć się od córki, co się stało. Ale Polina z wahaniem po prostu machnęła ręką, mówiąc, że wszystko jest w porządku. Wewnętrznie Elena martwiła się, ale ufała Aleksiejowi i nie mogła uwierzyć, że jest zdolny do czegoś złego.

Wkrótce jednak zaczęła zauważać, że Polina coraz częściej wychodziła z domu zaraz po szkole i wracała dopiero późnym wieczorem. Elena postanowiła podążać za córką, aby zrozumieć, co się dzieje. Deptała Polinie po piętach, obserwując, jak kieruje się w stronę starych garaży na obrzeżach miasta.