Osoby, które przybyły na cmentarz, aby pożegnać zmarłego, przychodziły ubrane w szaliki i kołnierzyki. Każdy miał jedno pragnienie. to by się wkrótce skończyło. I tylko matka stała na ziemi, nie zauważając i nie czując ani zimna, ani deszczu. Ból wydostał się z jej wnętrza. Wydawało się, że serce pęknie z rozpaczy. Łzy spłynęły po moich opadłych, szarych policzkach, mieszając się z deszczem. Kobieta od czasu do czasu dotykała twarzy mokrą chusteczką i patrzyła tylko w jeden punkt – na pokrywę zamkniętej pochwy.

Tam, w środku, był jej syn, jej jedyna krew, jej sens życia. I nie mogła go zobaczyć na pożegnaniu. Nie mogła całować jego zamkniętych oczu, czoła, policzków, nie mogła głaskać jego dłoni, ramion… Nie mogła nic zrobić. Гпоб был намептво закрыт. Mówili, że tak będzie lepiej… Tylko czy będzie lepiej? Życie się skończyło…
Obok matki stanęła kolejna młoda i piękna kobieta. O dziwo, szara sukienka bardzo jej pasowała, podkreślając szczupłe rysy twarzy i pewną arystokratyczną bladość. Ciąg dalszy w filmie.