Jej słowa wypełniły rozpacz i zamieszanie. W ciągu trzech lat spędzonych w mieście zauważalnie zmienił się wygląd: schudł i przybrał na wadze. Te zmiany mu pomogły. Kiedy Pu zbierał swoje rzeczy, Timofey spojrzał na niego z radosnym wyrazem twarzy. Zdezorientowana wzmianką o tych rzeczach, spojrzała na syna, szukając wyjaśnień. Uporządkuj swoje rzeczy” – poprosiła go. „OK, ojcze, wszystko ci wyjaśnię, ale muszę się jeszcze przygotować” – odpowiedział pospiesznie i zniknął w domu.

Marina Fedotovna zwróciła swoją uwagę na Kostię, co wywołało u niego dreszcz. Jego była żona była na ogół dobroduszna, chociaż czasami brakowało jej determinacji, ale jeśli osiągnęła swój kres, mogło to doprowadzić do katastrofy. Kostya przebywał z nimi przez tydzień i uparcie namawiał ich, aby zostawili go na pobyt stały. nie widzisz, że ta młoda osoba czuje się tu nie na miejscu? – zauważyła. Zastanawiam się nawet nad sprzedażą wszystkiego i przeprowadzką do miasta.

Samolubstwo Kostyi stało się oczywiste, gdy nieprzyjazny uśmiech Mariny stał się szerszy. „Myślisz tylko o sobie” – uśmiechnęła się. Ale ten młody człowiek może przeżyć z jednej pensji. Spójrz na niego teraz, jest na wagę złota. Mogę sprzedać jałówkę i dać pieniądze Timofeyowi, gdy wspomniał o pieniądzach, Kostya ożywił się. Skoro mowa o pieniądzach, jak mogę się upewnić, że moja dziewczyna nie aprobuje osób na utrzymaniu? W odpowiedzi na jego pytanie Marina uśmiechnęła się jeszcze szerzej i bardziej nieprzyjaznie. Timofey to twój syn, nie odrzucaj go. Ponadto przez ostatnie trzy lata nie wysłałeś ani jednego rubla alimentów. Kostya najpierw zbladł, a potem jego twarz poczerwieniała ze wstydu. Marina, dlaczego sięgasz do butelki? Teraz musimy myśleć o przyszłości naszego syna, a nie o naszych zachciankach. Oczywiście rozumiesz, że jest na ostatnim roku nauki, więc będziemy musieli zatrudnić prywatnego korepetytora. W tym momencie Timofey wyszedł z domu z dużą torbą sportową. „Mamo, nie martw się, nie wziąłem wszystkiego” – zapewniał. Czasem przychodzę w weekendy, żeby zobaczyć, czy nie potrzebujemy czegoś jeszcze.

Marina w milczeniu patrzyła, jak synowie jej byłego męża wsiadają do samochodu i powoli odjeżdżają z domu. Powoli opadła na ławkę, nogi się jej ugięły. Podczas studiów Timofey przyszedł tylko dwa razy i za każdym razem tylko po pieniądze, nawet nie został na noc. Rozmawiał wyłącznie z matką, jaką wyjątkową nową żoną jest jego ojciec. opowiedziała mu o perfumach, których używa, jakie restauracje razem odwiedzają. Mamo, czy mogłabyś mi tym razem dać trochę pieniędzy? „Muszę kupić garnitur na bal” – błagał. Marina chciała milczeć, ale nie mogła dotrzymać słów. Dlaczego twój ukochany ojciec nie może kupić garnituru nawet dla własnego syna? Dlaczego miałby zwlekać? W jej głosie pobrzmiewała irytacja. A oni potrzebują nowych ubrań, w starych ich nie zobaczysz. Dokąd idą, co wymaga takiej ekstrawagancji? Po prostu nie rozumiem.